1 września 2020 roku minęło 81 lat od zbrodniczej napaści Niemiec na Polskę. To właśnie wtedy niemiecki pancernik Schleswig-Holstein ostrzelał polską składnicę wojskową na Westerplatte.

1 września 2020 roku, przedstawiciele samorządu Powiatu Przasnyskiego oraz zaproszeni goście oddali hołd poległym żołnierzom, którzy w 1939 roku stanęli w obronie ojczyzny.

Uroczystości rozpoczęły się Mszą Świętą w intencji kraju w kościele pw. Św. Wojciecha w Przasnyszu, a następnie delegacje przemaszerowały na przasnyski rynek pod pomnik upamiętniający egzekucję wykonaną 17 grudnia 1942 roku na 5 członkach sztabu ZWZ-AK. Na uroczyste obchody rocznicy wybuchu II wojny światowej został zaproszony również Nadleśniczy Nadleśnictwa Przasnysz oraz poczet sztandarowy. Po odśpiewaniu hymnu przy akompaniamencie Orkiestry Dętej OSP w Przasnyszu, uroczyście złożono kwiaty pod pomnikiem poległych.

Nie sposób zapomnieć, jak na ziemiach naszej „małej ojczyzny” rozgrywały się krwawe walki z nieprzyjacielem. Okoliczne drogi od samego rana 1 września były zapchane uciekinierami. Nad powiatem, przelatywały duże ilości samolotów bombowych i szturmowców nurkujących. Przez pierwsze trzy dni wojny przez teren gmin: Baranowo, Chorzele i Jednorożec przemieszczały się liczne oddziały Dywizji Pancernej „Kempf”. Zauważono nieliczne tylko loty maszyn z biało-czerwona szachownicą.

Rządy okupanta niemieckiego w powiecie przasnyskim rozpoczęły się już pierwszego dnia wojny. Na mocy dekretu Hitlera z 8 października część terytoriów zdobytych została bezpośrednio wcielona do Rzeszy.

O tak ważnych wydarzeniach, jakie miały miejsce 81 lat temu, należy przypominać lokalnej społeczności, a szczególnie młodzieży, dla której to bardzo odległy czas. Dlatego też, do złożenia hołdu pomordowanym zaproszono mieszkańców, którzy mieli możliwość złożenia pod pomnikiem biało-czerwonych goździków.

Kwiaty zakupiło Starostwo Powiatowe, a mieszkańcy mogli je odbierać od pełniących wartę uczennic ZSP im. mjra Henryka Sucharskiego w Przasnyszu.

Autor: M. Kaczyńska

Źródło:  Ibidem, s. 263